حکومت دینی

مقام رهبری
آقای سید علی خامنه ای
با سلام؛
اواخر حکومت عمر سلطنت پهلوی ، عده ای از عمد یا جهل و یا حتی از سر دلسوزی جهت عدم آشوب و انقلاب در کشور ، شاه را بی اطلاع از اوضاع کشور و به خصوص شکنجه ها و کشتارها می دانستند و با ترویج این شایعه سعی در تطهیر نظام شاهنشاهی و فدیه چند عامل به جای نظام فاسد پهلوی داشتند. آیت الله خمینی با هوشیاری از این وضع ضمن سخنانی (نقل به مضمون) اینگونه بیان داشتند که :"اگر تو شاهی و از این وضع و اوضاع مطلعی که وای به حال تو و اگر خبر نداری که اصلا شاه نیستی؟!"
آقای خامنه ای
نظر کثرت و حتی قریب به اتفاق فقهای شیعه دام عزه و محتملا جنابعالی نیز بر حرام بودن قطعی و ربوی بودن اضافه دیرکرد بانک ها در بازپرداخت اقساط به مشتریان است ، در حالیکه همه بانک ها نسبت به این امر اهتمام داشته و هیچ مدل جایگزینی در مساله مزبور نمود عینی نداشته است.
آقای رهبر
اگر نظام اسلامی بعد از حدود 40 سال از عمر خود و 1400 سال از تاسیس مبانی اش نمی تواند برای این مساله فکری کند و حداقل ربا از مال مزبور را که قطعی و اخذ آن مثل حرب با الله است را برچیند ، بهترست به مانند نظام کمونیستی به موزه های تاریخ بپیوندد .
مشت نمونه خروارست و ناتوانی این همه طلبه اقتصاد دان و اقتصاد دان طلبه در حل یک مساله کوچک از هزاران مساله مبتلابه جامعه ی اسلامی نشان دهنده ناتوانی و یا اصلا غیر قابل منطقی بودن ساخت یک جامعه دینی است . چه رسد به آنکه هر طلبه ای به خود اجازه می دهد در هر مساله کوچک و بزرگی اعم از اقتصاد و سیاست و نظامی گری و جامعه شناسی و غیره اظهار نظر کند و آنرا به واسطه چند من دستار متصل و متصف به رسول اکرم صل الله علیه و آله و امیر مومنان علیه السلام سازد.
آقای رهبر
جنابعالی در طی حدود چهل سال گذشته هم به واسطه مسئولیت های مهم کشوری و حتی لشگری و هم به واسطه ارتباط با حوزه و دانشگاه ، به تجربه و جایگاه اظهار نظر رسیده است و اکنون به اتکای مقامی که قانون برای شما احصا کرده است می توانید مسیر در هم گسیخته ای را که توسط سپاه و بعضی ائمه جمعه و برخی متصلین به بیت و دفتر جنابعالی و برخی سازمان های تحت الحمایه که به بیت المال پاسخگو نیستند و در مقابل روش دموکرات مآبانه و اسلامی حق سرنوشت مردم بر مردم که از صندوق های رای می گذرد ؛ ایستاده و آنرا به مردم و روش های جاری و ساری مملکت داری بازگردانید تا هر کسی به خود جرات ندهد به صرف منافعش در کار اقتصاد و سیاست و دیانت مردم دخالت کند و دیکتاتوری و هرج و مرج را که سم مهلکی در اوضاع منطقه است در شاهرگ های این کشور در جریان اندازد
إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

تکمله منبر مسجد امام حسن علیه السلام

ادامه خلاصه منبر مسجد امام حسن علیه السلام:
هر چند شیوه های تربیت فرزند را باید قبل انعقاد نطفه آغاز کرد, لیکن پس از ولادت نوزاد دساتیر رفتاری بر والدین لازم است تا بتوانند نسلی نیکو برای خود بر جای گذارند.
جان مطلب شیوه تربیتی فرزندان که علاوه بر سرنوشت ایشان, آثار پر خیر و برکتی بر احوال خود آدمی هم دارد, "محبت و احترام و شخصیت بخشی " به فرزندان است که در کنار سومین اصل به نام رفاقت موضوع بحث این شب های منبر قرار گرفت.
امام صادق علیه السلام فرمودند ، بخشش گناهان به سبب محبت به فرزندان است.
محبت در کنار نیاز هر انسان با خود حرف شنوی را به همراه خواهد داشت.
امیر بیان در این منطق می فرمایند:
قُلُوبُ الرِّجَالِ وَحْشِیَّةٌ فَمَنْ تَأَلَّفَهَا أَقْبَلَتْ عَلَیْهِ

امام علی علیه السلام:



دل هاى مردم گریزان است، به کسى روى

آورند که خوشرویى کند .

منبع: نهج البلاغه،حکمت 50.

محبت می تواند جلوی نابسامانی‌های آتی را به علت عدم گرایش به بیگانه سلب کند.
بوسه زدن, شعر خوانی, بر زانو نشان و تفقد کردن از مهمترین ابزارهای ابراز محبت است که البته باید با اعتدال همراه باشد و گرنه آثار سویی همچون سلطه جویی و زود رنجی را به جای خواهد گذاشت.
شخصیت دهی و تکریم فرزند نیز در بحث دوم تربیتی از شیوه های معصوم علیه السلام بوده است که قرآن نیز می فرماید:
و لقد کرمنا بنی آدم...(اسرا-۷۰)
وقتی شخصی با شخصیت بزرگ شود سعی می کند آنرا حفظ کند و خود را محترم می داند و پندار دیگران را در قبال خود واقعیت و استمرار دهد, البته این نکته با ریا و عجب متفاوت است.
پیامبر در حضور جمع نشسته بود که حسنین وارد شدند, از جا برخواستند و ایشان را در آغوش گرفتند, حضرت امیر علیه السلام در وصیت به امام حسن علیه السلام فرمودند :
وجدتک بعضی و وجدتک کلی
و اما در مقابل این شیوه تربیتی, شیوه تحقیر و اهانت به فرزندست که موجد نفرت و سر منزل تذلیل و تکبر است و بدیهیست که متربی از مربی منفور, تربیت نمی آموزد.
از نبی مکرم اسلام دستور است که مبادا فرزندانتان را به هنگام گریه به زدن تنبیه کنید.
آخرین نکته تربیتی در رفتار با فرزندان, رفاقت و صمیمیت با ایشان است. رفاقت با خود راحتی بین دو فرد را به وجود می آورد و فرزند رازهای فردی اش را با والدین افشا می کند و این امر مانع گمراهی او می شود. دروغ از او زدوده می شود و امنیت و وفاداری را با خود به ارمغان می آورد.
امام کاظم فرمودند خدا غضب نمی کند به خاطر عدم غضب به همسر و فرزندانتان.
سپس ایشان را (بعد از هفت سال)با عقاید و احکام و اخلاق دین آشنا کنید قبل آنکه با مفاسد رذیله مغالطه گردد.

در بخش کسب حلال نکته مهم و جالبی که از سوالات و مبهمات خودم بود در منبر مزبور مطرح شد که از قلم افتاد و در صورت صحت حدیث از حیث سند راهگشاست, از معصوم احدی از پیروان که اهل احتیاط بود در خصوص بهره از مال دیگران پرسید, فرمودند: ببین پولش کجا خرج می شود(یعنی اگر در راه حلال و مباح خدا خرج می کند, مالش حلال است و اگر در راه حرام و مشکوک خرج می کند, مالش شبهه دارد)

ادامه منبر مسجد امام حسن علیه السلام

نقش های تربیت فرزند:
۱- انتخاب همسر نیک و متقی که مفصلا به آن اشاره رفت
۲- لقمه حلال که پیامبر فرمود تا هفت نسل تاثیر خود را لقمه حرام بر تربیت فرزند می گذارد (نقش پدر در کسب حلال)و همچنین است حلال زادگی که یکی از دلایل بغض" ابن زیاد " به اهل بیت ناپاکی خود و پدر و مادرش بود. و در همین مرحله آداب مباشرت در سه قسم حرام و مکروه و مستحب که در کتب روایی و فقهی و علی الخصوص دو کتاب ارزشمند حلیه المتقین و سراج الشیعه قابل مراجعه است.
۳- تغذیه با شیر از دایه یا مادری پاکدامن ( و با هوش و تمیز و...) که به خصوص در هفت روز اول تاثیر خود را بر سرنوشت نوزاد خواهد گذاشت.(نقش تربیتی مادر) برخی فقها شیر دهی اولیه مادر (آغوز) را که امروزه اطبا آنرا بسیار موثر در رشد کودک می دانند, واجب شمرده اند. همچنین است تحنیک (کام برداشتن اول) نوزاد با تربت کربلا و آب فرات که امام معصوم علیه السلام آن را عامل حب اهل بیت دانسته اند.
۴- انتخاب اسم با مسمی برای نوزاد, چرا که اولین همزاد پنداری کودک با منبع اسمی خودست. بهترین اسما, اسامی منتسب به عبودیت (مثل عبدالله و..) سپس اسامی انبیا و اولیاست. پیامبر صل الله فرمودند: هر که چهار پسر داشته باشد و اسم احدی از آنها را هم نام من نگذارد بر من جفا نموده است.
۵- عقیقه, اذان و اقامه در گوش

از مهمترین تلخیص منبر مسجد امام حسن علیه السلام بود.

محفل مسجد امام حسن علیه السلام

منبر محفل مسجد امام حسن علیه السلام که به حمدالله با لطف الهی و همت عده ای مخلص با محوریت معنوی فرزند شیخ العلما از گرم ترین خیمه های برپا شده محرم در سال های اخیر در قزوین گردیده است امسال در موضوع نظام خانواده با سخنرانی خطیب توانمند آقای شیخ حسین سالار فر متداوم است. این مبحث از احکام ازدواج شروع شده و تا آداب خواستگاری و سپس تربیت فرزندان و حقوق اعضای خانوار ادامه می یابد.
امشب بنابر روال بحث, باب سخن به موضوع عرض حال حقیر بسیط گردید و با نقل آیات و روایاتی نظر ائمه معصومین علیه السلام پیرامون معیار انتخاب همسر نقل گردید, بی مناسبت نیست تا مشمولین و مربوطین (والدین) در کنه مطلب تدقیق نموده که بهره اصلی همگان از چنین محافل و مجالسی که به نام اقامه عزا در شهادت سیدالشهدا برگزار می گردد, هضم و درک این نکات در حیات است و گرنه بكاء از روی احساس و خدای ناکرده ترحم و یا همزاد پنداری وقایع عاشورا را نه ثوابی است و نه راهی بر اصلاح نفس.
چون متن حدیث منبر ایشان را در جستجو منابع نیافتم, دو حدیث با قرابت معنایی با آنچه استماع شد را نقل می کنم :
امام حسن (علیه السلام) :

به مردی كه با ایشان در باره ازدواج دختر خود مشورت كرد ، فرمود : او را به مردی با تقوا شوهر ده ؛ زیرا اگر دختر تو را دوست داشته باشد گرامیش می دارد و اگر دوستش نداشته باشد به وی ستم نمی كند .

(مكارم الاخلاق . ج1 . ص446)

امام باقر (علیه السلام) :

مردی خدمت رسول خدا (صل الله علیه و آله) آمد و در امر ازدواج كسب تكلیف و اجازه كرد ، حضرت فرمود : آری ازدواج كن و بر تو باد به زنان متدین ، خدا خیرت دهد .
(وسائل الشیعه . ج14 . ص21)

سپس اشاره به نشانه های تقوا از لسان امام صادق علیه السلام کردند که :(البته باز متن شنیداری من با آنچه در جستجو به دست آمد اندکی متفاوت است)
"لا تغتروا بصلاتهم و لا بصیامهم، فانّ الرجل رُبّما لَهج بصلاة و الصوم حتّی لو ترکه استوحَشَ، و لکن اختبروهم عند صدقَ الحدیث و اداء الامانة"
"فریب نماز و روزه ی مردم را نخورید، زیرا چه بسا آدمی چنان به نماز و روزه عادت کند که اگر آنها را ترک گوید، احساس ترس کند، بلکه آنها را به راستگویی و امانت داری بیازمایید.الکافی،جلد 2،ص 105،باب الصدق و اداء الامانه

خداوند به همه ما توفیق عمل صالح عطا کند.
از حریم کعبۀ جدّش به اشکی شست دست
مروه پشت سر نهاد امّا صفا دارد حسین (شهریار)