آب زندگی

تقدیر بر آن شد که صدیق ارجمند ما در بدایت رجب المرجب که در کثرت سال ها توفیق بر جای آوردن اعمال شهور آن به ویژه زیارت رجبیه را داشت و تبشیر و اشتیاق آنرا چه بل در تمام سال با نوای "الحمدلله الذی اشهدنا مشهد اولیائه فی رجب" نزد دوستان مکرر می کرد به دیدار حق "جل و اعلا" بشتابد و جمع بستگان و دوستان را تنها بگذارد . به نظر حقیر در خصایص ایشان ، علقه و ارتباط خاصشان با همه آنقدر بارز بود که کمتر کسی است که با ایشان خاطره خوشی نداشته باشد و انشاله همین امر( مکارم اخلاق) که اس و اساس بعثت نبی مکرم اسلام (ص) است ، دستگیر سفر آخرتشان گردد.

دیدارمان در خانه دوست

 پدر که از دار دنیا رفت ، گریه های شب و روزمان با هجرت قزوین و تسلی خانه عزیز  بود که التیام یافت. اگر وجود ایشان نبود ، اندوه مصیبت عظمای ارتحال عالم و پدری نبیل(مرحوم حاج آقا) میسر نبود و هم او بود که هم برای فرزندان ایشان و دیگر اقربا ، مصیب فرزندش را مسهل کرد و همچنین بود دیگر مصایب و مشکلاتی که در این سال ها بر ما عارض شد و تنها مامن و ملجا ما سینه فراخ عزیز بود. به هر حال عطیه ای بود که از دست رفت و اکنون برماست که در این مصیبت عظیم ، به آیه شریفه ذیل عامل باشیم که:

الذین اذا اصابتکم مصیبه ، قالوا انا لله و انا الیه راجعون

خدایا سایه ای رفت از سر ما