پدر که از دار دنیا رفت ، گریه های شب و روزمان با هجرت قزوین و تسلی خانه عزیز  بود که التیام یافت. اگر وجود ایشان نبود ، اندوه مصیبت عظمای ارتحال عالم و پدری نبیل(مرحوم حاج آقا) میسر نبود و هم او بود که هم برای فرزندان ایشان و دیگر اقربا ، مصیب فرزندش را مسهل کرد و همچنین بود دیگر مصایب و مشکلاتی که در این سال ها بر ما عارض شد و تنها مامن و ملجا ما سینه فراخ عزیز بود. به هر حال عطیه ای بود که از دست رفت و اکنون برماست که در این مصیبت عظیم ، به آیه شریفه ذیل عامل باشیم که:

الذین اذا اصابتکم مصیبه ، قالوا انا لله و انا الیه راجعون

خدایا سایه ای رفت از سر ما