آب زندگی

حتما همه ما مرید آن مولایی هستیم که فرمودند ： فاصله بین حق و باطل یک وجب است ، آنچه دیدید (به عین و واقعیت رسیدید) حق و آنچه شنیدید (شنیده ها) باطل پندارید.
فارغ از سخنان صحیح سخنگوی دستگاه قضایی مبنی بر لزوم حفظ آبروی افراد قبل از قطعی شدن حکم و حتی احتیاط بر حکم قطعی ایشان به دلیل خطاهای احتمالی نکته ای که در جریان دعوت ایشان در سال گذشته به دانشگاه آزاد تاکستان از موثقی شنیدم که نقل می کنم：

قال رسول الله صل الله علیه و آله ：
لا تُعادوُا الأَيّامَ فَتُعاديکُمْ؛ با روزها دشمني نکنيد که آنها با شما دشمني خواهند کرد” (نور الثقلین، جلد 5، ص 327)

علامه سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، فی تفسیر القرآن، (تهران، دارالکتب الاسلامیه، چهارم، 1362،جلد 19، صفحات 79ـ83 با تلخیص, ذیل آیه 19ـ20 قمر:
از نظر عقلی نمی‌توان دلیلی اقامه کرد که فلان زمان نحس است و فلان وقت سعد، چون اجزای زمان مثل هم هستند و ما هم که بر علل و اسباب مؤثر در حوادث احاطه علمی نداریم تا بگوییم فلان قطعه از زمان نحس است و قطعه دیگر سعد، امّا از نظر شرعی دو آیه در قرآن داریم که ظاهر این آیات و سیاق آن‌ها بیش از این دلالت ندارد و آن ایام خاص (هفت شبانه روز) که عذاب بر قوم ثمود ارسال شد، روزهای نحسی بوده‌اند، ولی دیگر نمی‌رساند که حتی‌ همان روزها در هفته بعد و در ماه بعد و … ایام نحس هستند.

چون اگر تمام آن ایام نحس باشند در تمام سال، لازمه‌اش این است که تمام زمان‌ها نحس باشند و همچنین ظاهر آیاتی که دلالت بر سعد بودن ایام دارد به خاطر همراهی آن ایام با امور بزرگ و افاضات الهی و کارهای معنوی است، مثل امضا تقدیر است، نزول ملائکه و روح، انجام عبادات… و اخبار هم نتیجه‌اش این است که نحس بودن ایام به خاطر کارهای زشتی است که در آن واقع شده است و سعد بودن ایام به خاطر کارهای نیک دینی و یا عرفی است، امّا اینکه قطعه‌ای از زمان خاصیت تکوینی سعد و نحس داشته باشد، قابل اثبات نیست