آب زندگی

اقدام پسندیده ی رسانه ی ملی در دوهفته ی گذشته در نمایش فیلم پدرخوانده ، مستوجب شد که دومین فیلم امسال را ببینم ، معمولا در هر سال بیش از 5 فیلم را چه به لحاظ زمانی و چه روانی به تماشا نمی نشینم و مابقی را به صورت گذرا و تنها چند دقیقه ای عبور می کنم.اولین فیلم امسال ، طلا و مس بود که در نوع خود سومین فیلمی بود که در مورد روحانیت البته نه تنها در منطق لباس بلکه با پیش زمینه ی معنویات این لباس ساخته و یا حداقل من دیده بودم. فیلمی که ظاهرا مورد تقدیر رهبری نظام نیز واقع گریده است.
اما در تحلیل پدر خوانده که تنها موفق به دیدن قسمت اول آن شدم و به نظر می آید که در سری تحلیل های نه کاملا بلکه منطقا می توان از آن بهره برد ، نکات زیر قابل استحصال است:
1) این فیلم اگر نگوییم سیاسی ترین فیلم تاریخ سینماست ، جزء تاثیر گذارترین فیلم ها برای تحلیل های سیاسی است.
2) اگرچه فضای کشورها ، زمان ها و انسانهای واقعی تفاوت می نماید ، اما بسیاری از منقدین سیاسی معتقدند که منطق فیلم در همه ی اعصار قابل تعمیم است
3)فیلم دنیای آمریکایی را نشان می دهد که اگرچه در دنیای مدرن با حکومت مستقل و پارلمان و دولت است ، اما همه چیز در دست خانواده های مافیایی است و خیلی ها بستگی حکومت ها با معیارهای لیبرالیسم و آزادی و دموکراسی را عامل کاهش یا افزایش میزان این دخالتهای غیر حکومتی بر حکومت مردم بر مردم می دانند. در ایران نیز ، چندین خانواده ی مشهور سیاسی متهم به اعمال چنین سیاستهایی در کشورند.
4)به نظر می رسد اگرچه برخی اعمال نفوذها در هر کشور و زمان و مکانی امکان دارد ، اما نهایتا سرنوشت همه ی انسانها همچون پدر اصلی خانواده است که تقریبا در انتهای فیلم از دنیا می رود و چندی قبل از آن ، اختیارات را واگذار می کند. او رسما از خشونت و وجود چنین میراثی به فرزند کوچکش نگران است و به قول خود برای اولین بار از کسی عذرخواهی می کند. پس اگرچه ممکن است وجود چنین پدرخوانده هایی در دنیای ما وجود داشته باشد اما لزوما آسایش و آرامش و رضایت از آن برای این پدران وجود ندارد و با وجود اغراق تعیین سیاستهای کشور در فیلم که تبع ساختن یک فیلم جذاب است ، عملا این کار نیز کسب و کاری است که سود آن شاید دیناری بیش از کسب و کارهای دیگر باشد ، اما سرانجام آن سود دهی ندارد. حافظ علیه رحمه می فرماید: یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد/آن که یوسف به زر ناسره بفروحته بود
5) این پدرخواندگی در امر گستردگی تعریف شده ی فیلم که در دهه ی 1940 به پنج خانوده در کشور بزرگ آمریکا تبدیل شده است و هر خانواده دارای قدرت و شوکت و تاثیر گذاری فراوانی است به نظر می رسد امروز در امر سیاست محدود شده و دیگر کارایی گذشته را حداقل در بلند مدت ندارد و با وجود اینهمه بیداری و اطلاع رسانی امکان چنین جنایاتی که خود متهم می کند و  قاضی و حاکم می شود و اجرا می کند روز به روز کاهش یافته است و به جای ان پدرخوانده های بسیاری در عرصه ی تجارت رشد کرده اند که البته در ورطه ی محلی فعالیت می کنند و در حد خود رشد و بالندگی و به همان میزان با مشکلات دسته و پنجه نرم می کنند

اگرچه سخن در تحلیل موضوع وافر است اما بیش از این مجال نوشتن نیست و تنها به درج اطلاعاتی از فیلم شناسی به روایت سایت منبع اشاره می رود:
"پدرخوانده" محصول سال 1972 به عقیده بسیاری از منتقدان و تماشاگران حرفه ای سینما یکی از بهترین فیلمهایی است که در طول تاریخ فیلمسازی آمریکا تهیه شده است، نمونه واقعی از یک فیلم کلاسیک آمریکایی. کارگردانی کاملا" حرفه ای فرانسیس فورد کوپلا (Francis Ford Coppola) و بازی زیبای مارلون براندو (Marlon Brando) و آل پاچیونو (Al Pacino) در نقش ویتو کورله اونه (Vito Corleone) و کوچکترین پسرش مایکل از جمله دلایل موفقیت فیلم محسوب می شوند.

موضوع فیلم به سال 1940 و شهر نیویورک باز میگردد، هنگامی که ویتو کورله اونه رئیس یکی از باندهای جنایت و بزرگ یک خانواده مافیایی بود. موفقیت فیلم زمانی ارزش پیدا می کند که به این نکته توجه کنیم در زمان ساخت "پدرخوانده"، سینمای آمریکا مملو از فیلم های گانگستری و جنایی بود. اما دلایل دیگر موفقیت این فیلم چه بود؟ اختلاف بزرگی که "پدرخوانده" (1972) با سایر فیلم های مافیایی و گانگستری زمان خود داشت در دو نکته نهفته بود. یکی سناریوی فیلم بود که در آن رابطه احساسی، انسانی و محکم بین اعضای خانواده کورله اونه را در عین مافیایی و جنایتکار بودن آنها نمایش می داد و دیگری موسیقی بسیار زیبای فیلم بود که جنبه های رمانتیک و احساسی فیلم را تشدید می کرد و در نهایت فیلم را حتی در نظر افرادی که به موضوعات گانگستری علاقه ای ندارند، زیبا جلوه می داد.
موسیقی فیلم ساخته نینو روتا (Nino Rota) موسیقیدان ایتالیایی است که علاوه بر آهنگسازی بعنوان یک رهبر ارکستر بزرگ نیز مشهور است. او در سال 1911 در میلان بدنیا آمد و در سال 1929 از کنسواتوآر سیسل فارق التحصیل شد. روتا طی سالهای 1930 تا 1932 در موسسه کورتیس فیلادلفیا در حال گذراندن دوره های تخصصی آهنگسازی بود. او علاوه بر ساخت موسیقی برای بیش از 150 فیلم، تعداد زیادی موسیقی اپرا، باله و کارهای ارکسترال را در کارنامه هنری خود دارد.
"پدرخوانده" (1972) نامزد دریافت 11 اسکار شد و در نهایت توانست اسکار بهترین فیلم، بهترین هنرپیشه (براندو) و بهترین فیلم نامه اقتباسی را بخود اختصاص دهد. موسیقی فیلم پدر خوانده (1972) کاندید جایزه اسکار شد و در نهایت موفق به دریافت اسکار نشد. اما برای همه دست اندر کاران موسیقی و سینما مشخص است که موسیقی فیلم پدر خوانده از جمله جاودانه ترین کارهای نینو روتا در تاریخ موسیقی جهان بشمار می آید. شاید کمتر کسی باشد که ملودی زیبای قطعه Speak Softly Love را نشنیده باشد و یا حتی نتواند آنرا زمزمه کند. بسیاری معتقد هستند که دریافت جایزه اسکار برای موسیقی فیلم "پدرخوانده" (1974) قسمت دوم، ناشی از تاثیری است که موسیقی قسمت اول فیلم بر روی هیئت ژوری اسکار گذاشته بود.
منبع : گفتگوی هارمونیک