کجای جنگ را می توان مقدس نامید؟
تقدس را پاک و پارسا بودن تعریف نموده اند ، پس باید اگر جنگی را و سربازانش را بخواهیم مقدس بنامیم در پاک بودنشان مطمئن شویم.
در آنکه ، جنگ ما دفاع بود ، نه تقریبا که تحقیقا و بنا بر همه قطعنامه های بین المللی که حتی مغرض با اهداف کشور و دول ما بوده اند ، تشکیکی نیست ، پس ما به دفاع پرداختیم و نه آغازگر جنگی بوده ایم که بخواهیم در آن به حرص مال و جان کسی به نبرد بپردازیم. این مسئله خود اولین سند برای تقبل پیش فرض های پاک و پارسا بودن سربازان ماست.
یکی از معیارهای به تصویر کشیده شده در خاطرات ، فیلم ها و بیان اذکاری از روزهای جنگ که به زعم من ، ضعیف ترین سند دفاع از جنگ است ، شجاعت ، جسارت و تیزهوشی سربازان ما در جبهه هاست. این تصویر از جنگ ما را به یاد سینمای هالوود می اندازد که سعی وافر دارد تا سربازان آمریکایی را قدرتمند ترین مردان زمین نشان داده و آنان را ظفرمندان زمین بنمایانند. این عنصر یکی از خواص بشر می باشد که در تناسب به انسان ها و حتی جنسیت ها دارای صغور و ظهور می باشد. لزوما داشتن این عناصر بشری نشان از دفاع از کارنامه ی یک جنگ نیست ، چرا که عنصر زورآزمایی حاکی از استعدادهای ذاتی و اکتسابی می باشد که بشری حائز و دیگری ناقص از آن است و در این بین ممکن است در برخی توان بالا و در برخی دیگری توان کمتر از آن را مشاهده نماییم و لزوما وجود ضعف در شخص نشان از اشتباه و خطا بودن راه و پرقدرت بودن نیز دلیل و برهان صحت راه نیست. داستان خیر و شر نیز ممکن است بنا به معلومات و مکنونات زمانی و مکانی به نفع هر گروه پایان یابد.
دفاع از مظلوم نیز لزوما صفت تقدس را به جنگ نمی بخشد ، در جنگ های به خصوص قرن بیستم ، شاهد بسیاری از این نابرابری های ظالم و مظلوم بوده ایم که حکومت های مستقل به واسطه ی خواست خویش برای داشتن حکومت های مورد نظر مورد تعدی قدرتهای بزرگ قرار گرفته و در آن چه بسیار مظلومانی در ورطه ی جنگ جان به جان آفرین تسلیم نموده اند. هنوز صحنه های جنگ هیروشیما ، ویتنام ، هائیتی و بسیاری از کشورهای افریقایی در ذهن مردمان روزگار ما قرار دارند.اما آیا لزوما این جنگ ها مقدس اند؟!
اگرچه دفاع سربازان دلاور و شجاع در کشورهایی که مورد تعدی ابرقدرتان قرار گرفته اند و برای دفاع از میهن ، زنان ، کودکان و منافع کشور خویش به پا خواسته اند ، نشان از مردانگی و بزرگی و ایستادگی آنان در مقابل ظلم و جور را داشته است اما مقدس نام نگرفته اند.
مردمان مسلمان عراق و افغانستان در طی سال های حضور دشمن امریکایی که به نام آزادی از غرب عالم به شرق آمده اند و مال و نام و ناموس کشور را به اشغال درآورده اند ، در حال دفاع مقدس می باشند؟!
آیا دفاع از زن و کودک توسط یک مرد تنها و مردان قبیله و عشیره ای که مردان بیگانه به آن حمله ور شده اند لقب دفاع مقدس می گیرد؟!
آری و نه؟!
آری از آن جهت که اگر نگوییم که این دفاع ها از جان و مال و ناموس و کشور دفاع پاک و جانانه نیست ، به بیراه رفته ایم ، چرا که در این صورت از آیه ی شریفه ی قرآن به دور مانده ایم که :
مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَمَن جَاء بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى الَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴿۸۴-قصص﴾
هر كس نیکی به ميان آورد براى او [پاداشى] بهتر از آن خواهد بود و هر كس بدى به ميان آورد (كسانى كه كارهاى بد كرده اند) جز سزاى آنچه كرده اند نخواهند يافت
پس کار و عمل آنها نیک و در روز جزا دارای حسن زیادت الهی است .
اما "نه" را در این داستان باید بر معیار دین از تعریف تقدس برداشت نمود.
تقدس را امری الهی و قدسی و آسمانی گویند که آنچه را پایبند بر اوست ، صفت مقدس نام نهند . مثلا مریم را مقدس گویند چون نه تنها از نیکان بود و کار خیر می نمود که پاک بود و مقدس و آسمانی و آسمانی زا.
آنچه تفاوت جنگ ما که آن را جزء معدود جنگ های مقدس تاریخ نام داده است ، از این معنا بر آمده است که ، سربازان ما نه از روی شجاعت ، نه از برای دفاع از خانه و کاشانه ، نه از برای پیروزمندی بر جنگ و قتالی پیش آمد نموده و نه از هزاران معیار جنگ های دنیا که تنها برای لبیک بر ندای حق سبحانه و تعالی و با درنظر داشتن همه ی آن صفت های نیکو در جنگ و جنگ افزاری به میدان آمدند و این چنگ ، جنگ دفاع از ارزش ها بود که خدا مصداق مجاهدان آن را اینگونه بر می شمارد که:
لاَّ يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُوْلِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فَضَّلَ اللّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً وَكُلاًّ وَعَدَ اللّهُ الْحُسْنَى وَفَضَّلَ اللّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا﴿۹۵- نساء﴾
مؤمنان خانه نشين كه زيانديده نيستند با آن مجاهدانى كه با مال و جان خود در راه خدا جهاد میكنند يكسان نمیباشند خداوند كسانى را كه با مال و جان خود جهاد میكنند به درجه اى بر خانه نشينان مزيت بخشيده و همه را خدا وعده [پاداش] نيكو داده [ولى] مجاهدان را بر خانه نشينان به پاداشى بزرگ برترى بخشيده است.
نکته ی اخر آنکه همه ی جنگ هایی که بر معیار دفاع است در هر مذهب و مسلکی که باشد ، شمه ای از تقدس و پاکی است ، اما دفاعی که دفاع از ارزش هاست ، پاک ترین و قدیسه ترین دفاع هاست
در آنکه ، جنگ ما دفاع بود ، نه تقریبا که تحقیقا و بنا بر همه قطعنامه های بین المللی که حتی مغرض با اهداف کشور و دول ما بوده اند ، تشکیکی نیست ، پس ما به دفاع پرداختیم و نه آغازگر جنگی بوده ایم که بخواهیم در آن به حرص مال و جان کسی به نبرد بپردازیم. این مسئله خود اولین سند برای تقبل پیش فرض های پاک و پارسا بودن سربازان ماست.
یکی از معیارهای به تصویر کشیده شده در خاطرات ، فیلم ها و بیان اذکاری از روزهای جنگ که به زعم من ، ضعیف ترین سند دفاع از جنگ است ، شجاعت ، جسارت و تیزهوشی سربازان ما در جبهه هاست. این تصویر از جنگ ما را به یاد سینمای هالوود می اندازد که سعی وافر دارد تا سربازان آمریکایی را قدرتمند ترین مردان زمین نشان داده و آنان را ظفرمندان زمین بنمایانند. این عنصر یکی از خواص بشر می باشد که در تناسب به انسان ها و حتی جنسیت ها دارای صغور و ظهور می باشد. لزوما داشتن این عناصر بشری نشان از دفاع از کارنامه ی یک جنگ نیست ، چرا که عنصر زورآزمایی حاکی از استعدادهای ذاتی و اکتسابی می باشد که بشری حائز و دیگری ناقص از آن است و در این بین ممکن است در برخی توان بالا و در برخی دیگری توان کمتر از آن را مشاهده نماییم و لزوما وجود ضعف در شخص نشان از اشتباه و خطا بودن راه و پرقدرت بودن نیز دلیل و برهان صحت راه نیست. داستان خیر و شر نیز ممکن است بنا به معلومات و مکنونات زمانی و مکانی به نفع هر گروه پایان یابد.
دفاع از مظلوم نیز لزوما صفت تقدس را به جنگ نمی بخشد ، در جنگ های به خصوص قرن بیستم ، شاهد بسیاری از این نابرابری های ظالم و مظلوم بوده ایم که حکومت های مستقل به واسطه ی خواست خویش برای داشتن حکومت های مورد نظر مورد تعدی قدرتهای بزرگ قرار گرفته و در آن چه بسیار مظلومانی در ورطه ی جنگ جان به جان آفرین تسلیم نموده اند. هنوز صحنه های جنگ هیروشیما ، ویتنام ، هائیتی و بسیاری از کشورهای افریقایی در ذهن مردمان روزگار ما قرار دارند.اما آیا لزوما این جنگ ها مقدس اند؟!
اگرچه دفاع سربازان دلاور و شجاع در کشورهایی که مورد تعدی ابرقدرتان قرار گرفته اند و برای دفاع از میهن ، زنان ، کودکان و منافع کشور خویش به پا خواسته اند ، نشان از مردانگی و بزرگی و ایستادگی آنان در مقابل ظلم و جور را داشته است اما مقدس نام نگرفته اند.
مردمان مسلمان عراق و افغانستان در طی سال های حضور دشمن امریکایی که به نام آزادی از غرب عالم به شرق آمده اند و مال و نام و ناموس کشور را به اشغال درآورده اند ، در حال دفاع مقدس می باشند؟!
آیا دفاع از زن و کودک توسط یک مرد تنها و مردان قبیله و عشیره ای که مردان بیگانه به آن حمله ور شده اند لقب دفاع مقدس می گیرد؟!
آری و نه؟!
آری از آن جهت که اگر نگوییم که این دفاع ها از جان و مال و ناموس و کشور دفاع پاک و جانانه نیست ، به بیراه رفته ایم ، چرا که در این صورت از آیه ی شریفه ی قرآن به دور مانده ایم که :
مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِّنْهَا وَمَن جَاء بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى الَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ﴿۸۴-قصص﴾
هر كس نیکی به ميان آورد براى او [پاداشى] بهتر از آن خواهد بود و هر كس بدى به ميان آورد (كسانى كه كارهاى بد كرده اند) جز سزاى آنچه كرده اند نخواهند يافت
پس کار و عمل آنها نیک و در روز جزا دارای حسن زیادت الهی است .
اما "نه" را در این داستان باید بر معیار دین از تعریف تقدس برداشت نمود.
تقدس را امری الهی و قدسی و آسمانی گویند که آنچه را پایبند بر اوست ، صفت مقدس نام نهند . مثلا مریم را مقدس گویند چون نه تنها از نیکان بود و کار خیر می نمود که پاک بود و مقدس و آسمانی و آسمانی زا.
آنچه تفاوت جنگ ما که آن را جزء معدود جنگ های مقدس تاریخ نام داده است ، از این معنا بر آمده است که ، سربازان ما نه از روی شجاعت ، نه از برای دفاع از خانه و کاشانه ، نه از برای پیروزمندی بر جنگ و قتالی پیش آمد نموده و نه از هزاران معیار جنگ های دنیا که تنها برای لبیک بر ندای حق سبحانه و تعالی و با درنظر داشتن همه ی آن صفت های نیکو در جنگ و جنگ افزاری به میدان آمدند و این چنگ ، جنگ دفاع از ارزش ها بود که خدا مصداق مجاهدان آن را اینگونه بر می شمارد که:
لاَّ يَسْتَوِي الْقَاعِدُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ غَيْرُ أُوْلِي الضَّرَرِ وَالْمُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ فَضَّلَ اللّهُ الْمُجَاهِدِينَ بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنفُسِهِمْ عَلَى الْقَاعِدِينَ دَرَجَةً وَكُلاًّ وَعَدَ اللّهُ الْحُسْنَى وَفَضَّلَ اللّهُ الْمُجَاهِدِينَ عَلَى الْقَاعِدِينَ أَجْرًا عَظِيمًا﴿۹۵- نساء﴾
مؤمنان خانه نشين كه زيانديده نيستند با آن مجاهدانى كه با مال و جان خود در راه خدا جهاد میكنند يكسان نمیباشند خداوند كسانى را كه با مال و جان خود جهاد میكنند به درجه اى بر خانه نشينان مزيت بخشيده و همه را خدا وعده [پاداش] نيكو داده [ولى] مجاهدان را بر خانه نشينان به پاداشى بزرگ برترى بخشيده است.
نکته ی اخر آنکه همه ی جنگ هایی که بر معیار دفاع است در هر مذهب و مسلکی که باشد ، شمه ای از تقدس و پاکی است ، اما دفاعی که دفاع از ارزش هاست ، پاک ترین و قدیسه ترین دفاع هاست
+ نوشته شده در شنبه ۹ مهر ۱۳۹۰ ساعت 20:16 توسط عمادالدین ( عماد ) عظیمی
|
همه از دست غیـــــــر ناله کنند 
