إِنَّ الدِّينَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوْتُواْ الْكِتَابَ إِلاَّ مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَمَن يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللّهِ فَإِنَّ اللّهِ سَرِيعُ الْحِسَابِ ﴿۱۹-آل عمران﴾

در حقيقت دين نزد خدا همان اسلام است و كسانى كه كتاب [آسمانى] به آنان داده شده با يكديگر به اختلاف نپرداختند مگر پس از آنكه علم براى آنان [حاصل] آمد آن هم به سابقه حسدى كه ميان آنان وجود داشت و هر كس به آيات خدا كفر ورزد پس [بداند] كه خدا زودشمار است

در هر روش و مشربی ، اجرای حرکات ، وجنات و رفتارهای مورد نظر جزئی از اجرای آن است ، اما اینها پوسته ای است که حرکت بر مدار آن می تواند ، هسته و میوه را به ارمغان آورد . بحث این امر با نام "فرائض دینی ، هسته یا پوسته"مفصلا در وب سایت آمده است و کوتاه سخن آنکه  هنگامی می توانیم خود را مسلمان ، شیعه و پیرو دین محمد بدانیم که  به گوهر مطلوب دست یابیم

سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی   

خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی

دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصود است

بدین راه و روش می‌رو که با دلدار پیوندی

قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز         

ورای حد تقریر است شرح آرزومندی

در این بازار اگر سودیست با درویش خرسند است         

خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی