آن روزها تازه جناب شما  تفاسیر نهج البلاغه را در مساجد شهر شروع کرده بودید و من هم مانند خیلی ها جنابعالی را درست و از روی چهره نمی شناختم و گمانم این بود که شما بر روی منبر چنین سخنانی راندید.

وقتی چند جایی داستان آن منبر و مجلس و احتمال سخنرانی شما را مطرح کردم همگی و در عین تبری از چنین سخنان و چنین قیاسی به خصوص در شب عاشورای حسینی ، جنابعالی را به دلیل مشی اعتدال از این امر مبری دانستند ، تا آنکه طلبه ای ضمن رد صریح موضوع بر تحقیق در ماجرا مرا مجاب کرد.

وقتی به خدمت تان رسیدم ، بعد از معرفی انساب خانوادگی توسط معرف مزبور و تفقد شما و تشریح موضوع ، شما نیز ضمن رد سخنرانی در آن مجلس ، صریحا از چنین رفتارهای شتاب زده و زشتی بیزاری جسته و مشی خود را اعتدال دانستید و در عین بزرگواری از نشر اشتباه موضوع توسط حقیر درگذشتید.

چند هفته پیش که شما را همچون مشی گذشته شان و بدون هیچ گونه همراه و در حال پیاده و احوال پرسی با کاسبان محل دیدم ، قصد کردم که در خصوص آنچه در سال گذشته و در جریان تریبون نماز جمعه و انتقاد به سربازان مذاکره چی کشور که با تمام توان در جهت احقاق حقوق هسته ای و تندی به رئیس جمهور کشور که همه ی مردم بر قانونی بودن انتخاب ایشان تاکید و تایید دارند ؛ یادآوری جریان گذشته را نمایم ، لیکن فرصت مقتضی نشد .

اکنون و در آستانه ی آغاز مسئولیت خطیر تان در منصب امامت جمعه که الحق و الانصاف در این سال ها و به خصوص در جریان انقلاب ، اصلاحات و دولت قبل توسط آقای باریک بین به طرز معقولی اداره شد؛ ضمن تبریک ، شما را بر اساس وظیفه امر به معروف و نهی از منکر به آنچه سالها به عنوان استاد حوزه و دانشگاه و در راه اعتدال و در مسیری که خود به جهت تفسیر کتاب خدا و همچنین بیانات حضرت امیر (ع) مروج آن بوده اید ، سفارش کرده و از شما می خواهم خدای ناکرده این وظیفه خطیر شما را به جهت جو و فضایی که عده ای خاص خواستار جهت دهی به تریبون های نماز جمعه هستند ، هدایت ننماید.

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ كُونُواْ قَوَّامِينَ لِلّهِ شُهَدَاء بِالْقِسْطِ وَلاَ يَجْرِمَنَّكُمْ شَنَآنُ قَوْمٍ عَلَى أَلاَّ تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَى وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ خَبِيرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿۸- مائده﴾

اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد براى خدا به داد برخيزيد [و] به عدالت‏شهادت دهيد و البته نبايد دشمنى گروهى شما را بر آن دارد كه عدالت نكنيد عدالت كنيد كه آن به تقوا نزديكتر است و از خدا پروا داريد كه خدا به آنچه انجام مى‏دهيد آگاه است