لبیک یا حسین (ع)
چند روز پیش داشتم از کنار یک گل فروشی رد می شدم ، خیلی دلم سوخت برای این گل فروش ها که کار و کسب شان در این ماه می خوابد.
دیشب دیدم زمین و زمان گل است و همه گل به دست وارد مجلس عزا می شوند ، دیدم یک رسم جدید شده است و همه گل پرپر می کنند؟!
بعضی وقت ها این قدر در این روضه ها امورات عجیب و غریب و استناد به خواب و نقل از فلان بزرگ و شیحه و داد و فریاد و گل و سنبل می بینم که اشکم از چشمه خشک می شود و مات و مبهوت به این کردارها می نگرم
پریشب گفتند که مسجد النبی (ص) سخنران خبره ای دارد ، رفتم و دیدم که اولا سخنران از هر چند جمله یکی بر تایید رهبر و نظام می گوید و ثانیا خدم و حشم و محافظ و راننده ای پشت خود جمع کرده و متاسفانه آنجا هم ضد حال عظیمی بود بر احوال حسینی ام.
به هر حال برداشت من است که راه و منش و روش اباعبدالله (ع) آن قدر روشن است که جزء براهین واضحه است و مصداق "آفتاب آمد دلیل آفتاب" می باشد و آیات و روایات محکم، مکفی بر اثبات راه است و شاید بعض امور (همچون اموری که در بالا به آن اشاره کردم) حتی موجب آسیب به آن ساحت رضوان گردد.
البته در پاکی و خلوص مومنان جهت احساس وظیفه برای تسدید قیام و فلسفه عاشورا ، تشکیکی نیست
همه از دست غیـــــــر ناله کنند 
