آب زندگی

امروز در مسجدی نشسته بودم ، بعد از نماز مُذکِری نقل نماز شب هشتم ماه روزه می داد که بعد از دو رکعت نماز کذا و کذا ، 1000 سبحان الله وارد است. پیرمردی پشته بر هم برآورده و موی سپید کرده که جنبم نشسته بود و جبینی برآمده از مهر و انگشتری عقیق بر دست داشت به دیگری می گفت: آخر که گیریم چون بر جای آوردیم چنین اعمال سخت را ، چه گیرمان آید. من از سال 1342 و وقتی نوجوان بودم در این مسجد رفت و شد دارم و نه گره ای از زندگی ام باز شده و نه حال خوشی دارم و نه زن و فرزندنیکویی.     

در بهت کلام آن سالخورده سن و فرسوده دل  هنوز درمانده ام و تنها "از خدا می طلبیم صحبت روشن رایی"

یا ایها الذین اسرفوا علی انفسکم لاتقنطوا من رحمه الله ان الله یغفرالذنوب جمیعا