کاش می شد به اندازه همه عمر سکوت کرد، سکوتی مطلق تا آنجا که بگویند از زبان افتاده است.

 

کاش می شد به اندازه همه روزها راه رفت، قدم زد و در خلوت و تاریکی  غور خورد.

 

کاش می شد همیشه برای همیشه شب ادامه پیدا می کرد.

 

صدای غرش دریا را شنید، بلندای کوه را دید و بوی اردیبهشت را استشمام کرد ، کاش می شد تمام کاشکی ها دیگر به جای کاشکی، حتمی بود.

 

وسیع باش و تنها و سر به زیر و سخت