آب زندگی

شاید تنها ابراز تاسف با چاشنی لبخند مهمترین موضع گیری رئیس جمهور در قضیه رد صلاحیت های اخیر در جلسه مهم مطبوعاتی پس از لغو تحریم ها بود ، آنجا که به سبک مزاح گفت که شاید باید در این قضیه هم مثل مدل برجام عمل کرد.

اما رمز گشایی از این سخن کوتاه و نسبتا آرام او چندان هم سخت نیست ، چرا که بالواقع نظر حسن روحانی در قضایای مهم هماره بر دو محور می گذرد . یکم مذاکره با کدخدا و دوم بازی برد - برد. این دو مفهوم یعنی چانه زنی در بالا و داد و ستد و امتیاز در مذاکره.

روحانی نشان داده است که به راحتی با مجلسی که حداقل یک سوم آن مخالف بی چون و چرای او و از طیف پایداری و آن مابقی نیز یا از اقلیت اصلاح طلب و یا طیف اصول گرای سنتی که بیشتر چشم شان به رئیس مجلس است به خوبی کارکرده است. او مجلسی که طرف مشورتش نبوده را با همان تاکتیک های دوگانه خود چنان عنان به دست خود کرده است که به راحتی رابطه ای حسنه با او برقرار کند. هر چند وزرایش به سختی در صحن و کمیسیون ها با مخالفین نبردی نفس گیر داشتند اما او در دو قضیه مهم برجام و همچنین کابینه از سد مجلس عبور کرد. در برنامه های سالیانه هم به گونه ای با مجلس برخورد کرد که تنها" خر او از پل بگذرد"

بنابراین در مدل برجامی رئیس جمهور دلواپسی از حق الناس رفتن آبروی مومن در پی رد صلاحیت ها خبری نیست ، از حرص قهر مردم با صندوق، از مخدوش ماندن چهره دموکراسی کشور در دنیا ، از زیر پای رفتن آرمان هایی که برای آن خون دادیم و انقلاب کردیم و ... نه دیگر از لبهای فرو رفته خاتمی در پی غصه دار شدنش در قضیه مشابه انتخابات مجلس هفتم خبری نیست ، این بار همه چیز در عالم سیاست سنجیده می شود و نه اخلاق.

این است نتیجه تشکیل دولت شرکت سهامی و اعتدال که اعتدال نه عدالت که بازی سیاست است.

امیدوارم که این تحلیل درست از آب درنیاید و اخلاق و عدالت جایگزین سیاست و اعتدال در موضع گیری نهایی رئیس جمهور در خصوص رد صلاحیت های غیر شرعی و غیر قانونی شورای نگهبان گردد.