آب زندگی

اخیرا تصویری در وسایط ارتباط جمعی با این عنوان که : 

"انسان بودنمان را با
دین، زبان، ملیت، حجاب و ... محدود نکنیم.

دیوار انسانی در سوئد برای جلوگیری از تخریب مسجد

جهت تشکر از این حرکت کپی کنید." 

مشاهده کردم. 

اما: 

فارغ از صحت و سقم خبر و صرفا اکتفا به متن ظاهر,البته قول معروف و منتسب به مولا حسین بن علی علیه السلام که فرمود： " إن لم تکن لکم دین و لکن کونوا أحرارا فی دنیاکم" که دور از روح آیات ۱۸ زمر, ۱۱۴ بقره,۸تا۱۰ شمس, ۱۰۴ آل عمران نیست, در اینجا صدق می کند و  شاید بتوان به قولی نتیجه گرفت که از منظر دینی, انسان به ماهو و در معنای اصطلاحی خود که آزادگی و آزاد اندیشی است (بدون خلط مبحث از کلمه زنادیق که به غلط اینگونه به پارسی ترجمه شده است) به رستگاری نزدیک ترست, ولی گذشته از عدم برتری زبان و ملیت که مورد تاکید شارع مقدس ذیل آیه ۱۳ حجرات است, مساله دین داری و احکام متواصله اش همچون حکم مزبور در متن, امری تلازمی در شرط قبول عمل است.
فی المثال خیرات نوع بشر به هم نوع یا دیگر موجودات و یا همین عمل جلوگیری از تخریب عبادگاه مسلمین اگر از سرمنشأ احساسات که از امور تکوینی است صورت پذیرد, مشمول عمل صالح و ثواب نیست و تنها در صورتیکه از صفت آزادگی برخیزد به صواب نزدیک ترست و تنها عملی مورد قبول شارع مقدس است که صبغه دینی داشته و از امر تشریعی برخیزد.
پس مطابق متون فوق که البته حقیر نیز نقل مضمون از "پای منبر" کردم, ترویج یک امر احساسی موجبات تحکیم حسن انسانی نمی شود که گاهی همین احساسات در اروپای مدرن و مدعی انسانیت به اخراج پناهجویان بیچاره سوری و یا بزرگترین پیوستگان به داعش و همچنین دفاع از رژیم کودک کش اسراییل به بهانه دلجویی از واقعه هلوکاست و غیره میگردد و تنها کسانی مدافع حریم مسجد (و دیگر عبادتگاه های الهی) اند که مشمول آیه زیر باشند：
إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلَاةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلَّا اللَّهَ ۖ فَعَسَىٰ أُولَٰئِكَ أَن يَكُونُوا مِنَ الْمُهْتَدِينَ

مساجد خدا راتنها کسى آباد مى کند که به خدا و روز بازپسین، ایمان آورده، و نماز را برپا دارد، و زکات را بپردازد، و جز از خدا نترسد. امید مى رود آنها از هدایت یافتگان باشند.
(توبه/1۸)