آب زندگی

به صفای دل رندان صبوحی زدگان
بس در بسته به مفتاح دعا بگشایند (حافظ)

اواخر عمر شریف مرحوم آیت الله سامت (اعلی الله مقامه), احدی از معلمین که نسبم با ایشان را می دانستند دستوری از حضرت شیخ (به واسطه حقیر)خواستند به این مضمون که مصایب و ابتلای مرگ به صورت متداوم در تیره ایشان افتاده به زعمی که تا چهلم مزار یکی, دیگری به کام مرگ می رود تا آنجا که چندین نفر از نزدیکان در این کارزار درگذشتند.
کوچک بودم و از رویم نیامد که در مقابل علمیت و شیخوخیت ایشان, عرض حاجت برم به خصوص آنکه عزیزی احتمال نهیب و عتاب شیخ را در عرض این سوال که امری حتمی و مقضی و از بدیهیات زندگی دنیویست گوشزد کردند. نهایتا والده به جهت رعایت امانت سوال, مساله را از حضرت ایشان سوال فرمودند, ایشان در حالیکه بر سر سجاده در مهتابی مشرف به حیاط جلوس فرموده و مشغول عبادت بودند بدون اطاله کلام پس سوال در عباراتی قریب به این مضامین فرمودند： استغفار کنند, نیمه شب ها از خواب برخیزند و طلب عفو کرده و آنگاه دعا کنند.

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِيلًا

به یقین نماز و عبادت شبانه گامى استوارتر و گفتارى پایدارتر است.
(مزمل/6)