هر چند رضا مارمولک برای کیفور شدن خودش می گفت که "حیف که اسلام دست و پای ما را بسته است" اما بعضی وقت ها من شدیدا و به غیر از آن قصد رضا, به این جمله اعتقاد پیدا می کنم.
رمضان به پایان نرسیده بود که شخصی در مورد مصارف کفاره روزه اش از من خواست وسیطه پرسش شوم که آیا اجازه مصرف در پرداخت اقساط اندک مانده فقیری را که سالی است توان پرداخت ندارد را می دهند؟! اما از نظر روحانی معزز, پاسخ منفی بود و من و سائل ، هر دو از این حکم دلگیر شدیم.
کاش بسته بودن دست اختیار ما محدود به این کارها بود و مجبور نبودی جهت رعایت حدود  خیلی حرف ها را  و با خیلی ها حرف و ربط ات را محدود کنی و یاهمین شعرخواندن شبانه و چه و چه را تعطیل کنی
ولی چه می گویم و پایم را از گلیم فکرم بیشتر دراز می کنم, چه آنکه شارع مقدس  "ُ عَلِيمٌ بِذَاتِ الصُّدُور" است اما ای کاش همگان بدانند که ：
کاین دست بسته را بگشایند عاقبت
وان گشاده باز ببندند بر قفا