در  گعده ای با مضمون ردیه بر برخی ادعیه مشهور که در احدی از آنها به وجود صفت "اصلع بطین" برای امیرالمؤمنین علیه الاسلام به معنای "کچل شکم گنده" اشاره شد, البته با تدقیق مشخص شد که اصلا آن عبارت در دعای مفروض نبوده است. اما امشب در اثنای تورق کتابی "تدبری در ساحت بیت"به صورت دفعتا به این عبارت برخورد کردم و یاد آن مباحثه افتادم, توضیح این اصطلاح , خالی از لطف نیست：

اصفات مذکور به صورت مرکب برای حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام و به عنوان تمسخر استعمال می شد  تا آنجا که حسودان و عنودان بعد از قطعیت خواستگاری حضرت ایشان از حضرت زهرا سلام الله علیها به طعن حضرت را شکم گنده می خواندند و خلیفه دوم نیز از جمله مستعملین مکرر اصفات مذکور به حضرت بود اما به صرف عینک خوش بینانه نبی مکرم اسلام صل الله علیه و آله این اصفات به اشکال زیر مصادره به مطلوب  گردید.
اميرالمؤمنين عليه‌السلام فرمودند: خداوند تبارك و تعالى نه مرا بلند آفريد و نه كوتاه بلكه معتدل و ميانه بالا خلق نمود لذا در جنگ ها وقتى به افراد كوتاه ضربت مى زنم آن‌ها را دو قد مى كنم (يعنى از فرق دو نيمه مى شوند) و به افراد طويل كه ضربت مى زنم آن‌ها را از كمر دو نيمه مى نمايم.

و اما بزرگى شكمم، به خاطر آن است كه رسول خدا صلى الله عليه و آله بابى از ابواب علم به من تعليم فرمود كه از آن هزار باب منفتح مى شود و اين ابواب در شكم من جمع شده از اين رو سبب شده كه شكمم فراخ و بزرگ گردد.(علل الشرایع، ترجمه سيد محمدجواد ذهنى تهرانى، انتشارات مؤمنين ، ج 1، ص 528)
همچنین در دو حدیث دیگر (صحیفه الامام الرضا ص۶۳)و (بحار ج۱۰ ص ۱۸) عبارات مذکور  در اصفات حمیده آن حضرت استعمال شده است که به دلیل تطویل و در دسترس نبودن ترجمه دقیق فارسی از ذکر آن خودداری می شود.