بجای پرداخت ميلياردها تومان
به مداحان برای گرياندن شما،
آن را هزينه خنداندن يتيمی کنيد... 

پاسخ احدی از اعزا به این پیام ：

همه کارهای خیر بجای  خود عالیست. وهیچ صوابی بالا تر از گریه برای امام حسین علیه السلام نداریم  

پاسخ بنده：

البته این حکم دینی که "هیچ صوابی بالاتر از گریه برای امام حسین علیه السلام نداریم" یقینا مستفاد از احادیث مبارک ائمه هدی علیهم السلام است که باید توسط اهل حدیث بررسی و پاسخ داده شود, چرا که دلیل عینی و متقنی از نص صریح قرآن کریم به عنوان تنها منبعی که تمام مسلمانان معتقد به عدم انحراف آن هستند, در این خصوص به صورت مستقیم "و نه استدلالی " نداریم. ذکر این نکته لازم است که حدیث نیز ریشه وحیانی دارد و اگر سلسه آن در علم الرجال به سند صحیح به معصوم علیه السلام متصل باشد, نزد فقهای امامیه به اندازه کلام وحی, مورد استناد و استفاده است ولی آنچه به نظر من در این خصوص قابل تذکرست, این است که کمک به همنوع, دستگیری یتیم, قرض احسن, نیکی به والدین, مدارا با همسایه و دیگر اصفات نیکو که عقلا نیز فعل حسن است در کنار همین منابر و محافل و مساجد و حسینیه ها به ما یاد داده شده است و اصالتا رمز ماندگاری قیام حسینی و یا حداقل عدم بیعتشان, ماندگاری عمل صالح و جلوگیری از فحشا در اجتماع بوده است که در خطبه آن حضرت داریم که در اشاره به یزید فرمودند " رجل فاسق شارب الخمر قاتل النفس المحرمه معلن بالفسق و ..." و همین ماندگاری می تواند داعی به خیر برای مستمعین باشد. ثانیا قرآن کریم در بدایت سوره ماعون می فرماید ：

 أَرَأَيْتَ الَّذِي يُكَذِّبُ بِالدِّينِ

 آیا کسى که پیوسته روز جزا را انکار مى کند دیدى؟!


فَذَٰلِكَ الَّذِي يَدُعُّ الْيَتِيمَ

او همان کسى است که یتیم را با خشونت مى راند،

وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ الْمِسْكِينِ

و (دیگران را) به اطعام مسکین تشویق نمى کند.

بنابراین بنا بر این آیات, دین داری از صراط های دعوت کمک به مستمندان و یتیمان است و مجالس ذکر مناقب اهل بیت علیهم السلام از بارزترین و بهترین امکنه برای این امر که وجود مقدس امام حسن علیه السلام "کریم اهل بیت" چندین بار کل ثروت و چندین بار نصف ثروت خود را به فقرا بخشیدند و همگی داستان نزول آیات سوره مبارکه "هل اتی" را در کرامت این خاندان در بخشش به "یتیما و اسیرا و فقیرا" شنیده ایم و اگر نبود چنین مجالس انذار و نقل حدیث و منبر, چه روشی عمومی تر و در دسترس تر برای تبیین آنها.
ثالثا مستفاد از منبر فقیه و متأله و مفسر بزرگ معاصر, حضرت آیت الله جوادی آملی " حفظه الله "(نقل به مضمون) گریستن بر امام حسین و دیگر ائمه علیهم السلام, از سنخ گریه های روزانه و آلام یومیه نیست, چه بل آنکه این گریه در دردهای بی حد ائمه, گریه بر زخم شمشیر و سر بریده نیست که این در مرتبه پایین اشک بر آن ذوات کرامت است, اشک مومن بر ایشان, اشک منطقی است, از روی عقل, از روی دوری ما از احوال خوش ایشان, از درد جامعه و شاید به قول مرحوم شریعتی اشک بر دوری از افکار حسین است و نه زخم های تن او.
رابعا هزار و چهارصد سال است که شیعیان به اقامه عزا برای واقعه عاشورا پرداختند(و اولین روضه خوان امام حسین, امام سجاد ""علیهماالسلام"" بود) و معمول و کثرت این آدم ها یا طلبه های بی بضاعتی بودند که از عشق اهل بیت در این مسیر قدم برداشتند یا قصاب و بقال و کاسب محل خود بودند و دهه محرم را به عشق حسین, زیر نوحه می زدند و متاسفانه از چند سال اخیر و به دلیل حمایت های رهبری از مادحین, عده ای با سوء استفاده از این امر شأن مداحی را نزول داده و یا به فساد مالی کشیده شده یا با نوچه پروری و سیاسی کاری, امر دین را مضحکه خود کرده اند.
خامسا اگر دین دارانه به قضایا بنگریم فی المثال در مساله حج که جزو تاکیدات هماره ادعیه و جزو واجبات هر مسلمان است و خالی نبودن کعبه از واجبات کفایی و موکدات است و در عین حال پر هزینه, باید به صرف هزینه اش تعطیل شود!؟ آیا حج فقط در این زمان پرهزینه شده و در قدیم هزینه ای نداشته!؟
خیر, برداشت ما این است که خدای ناکرده " ید الله مغلوله_مائده ۶۴ " ولی "ولله خزائن السماوات و الارض -منافقون ۷" و اگر کسی در راه خیری برود, هم می تواند حسینیه سازی کند و روضه بخواند و نشر معارف کند و هم به یتیم و بی بضاعت رسیدگی کند, که آن دادن و هم آن بی بضاعت شدن همگی آزمایش است و عارضی است و نه منعم مالی از خود دارد که بدهد و نه آن بی بضاعت مال خود را از دست داده که همه از ابتلاء است.
امیدست که همه ما در کلام و منطق صراط مستقیم که خداوند به آنها نعمت عطا کرده است را پی گیریم.