آب زندگی

هر چند که معمولا امامت نماز میت  را به خصوص در مورد علما به نزدیک ترین و شناس ترین عالم (خواه فاضل تر و یا قریب تر از منظر فکری) می سپارند و شاید نیکو این بود که این مهم در نماز بر پیکر آقای هاشمی توسط شخص دیگری همچون سید حسن یا آقای خاتمی و یا حتی آقای روحانی صورت پذیرد ، اما با این استدلال که  همه مردمان ایران (از راست و چپ و بدون خط فکری خاص) و حتی نزدیکان هاشمی حتما به دلیل مسئولیت ها و مشغله های متعدد هاشمی محتملا دل چرکینی هایی از او داشتند که البته به زعم بنده و به گواهی آمار شرکت مردم در انتخابات ها از آن کاسته و به اقبال ایشان و گذشت از خاطرات گذشته روی آورده است، خیری بود که  این نماز ناقص (که یاد آور این حدیث است که اگر بالفرض محال کافر به بهشت رود ، مسلمانی که در خود حقد و کینه از برادر مسلمانش داشته باشد بویی از بهشت را استشمام نخواهد کرد. )بدون مهمترین فراز آن و کوبیدن به مضراب "عفوک" ادا شود تا موجب گردد که همهمه و بلوایی برپا شده  و آنانی که تاکنون نیز با جملات عربی و عمدتا ناشنیده این نماز نامانوس بودند به این جمله در مورد او روی آورند که :اللهم انا لا نعلم منه الا خیرا