آب زندگی

تقریر بایسته و شایسته صدیق ارجمند در فراق مرحوم عمو ، ضمن تقدیر شخصیت ایشان که نکته مبرزش در امان بودن مردم از دست و زبان آن مرحوم بود (رسول اکرم صل الله علیه و آله و سلم فرمود: امت من كسي است كه مردم از زبان و عملش در امان باشند.) مرا بر آن داشت  بر پایه آیه شریفه ۵۵ ذاریات که می فرماید：

وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىتَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ (و پیوسته تذکّر ده، زیرا تذکّر مؤمنان را سود مى بخشد.)

چند جملتی در پیام مهم دیگر آن متن و این تقدیری که در پس واقعه مهم مرگ بر آن مرحوم عارض گشت، بنگارم.

عقل و خرد  نزد بشر جایگاه رفیعی دارد و ضمن آنکه مورد وثوق فردیت است، جمع نیز آن را تحسین می کند. نگرشی به خلقت آسمان و نظم و تعدد ستارگان و سیارات و فواصل شان و نگاهی به زمین با همه مخلوقاتش و گردش مکنوناتش چشم هر بیننده ای را خیره و ضمن اثبات ناظم به فکرت هدف خلقت فرو می برد و از آنجاست که سعدی علیه الرحمه می فرماید：

برگ درختان سبز در نظر هوشیار

هر ورقش دفتریست معرفت کردگار

حیات و ممات آدمی نیز از این قاعده مستنثنی نیست که "از کجا آمدن و به کجا رفتن" را در ضمن "آمدن از بهره چه و چی" متضمن گردیده و این بزرگ ترین سوال آدمی به خصوص پس ممات عزیزان است که آیا بعد فراق از ایشان فقط خاطره ای از آنان و آن هم برای اکثری مردم در مدت محدود و نزد قلیلی باقی مانده و ابدان ما ممزوج خاک شده و در تاریخ مدفون می شویم یا مرگ از پوست به درآمدن است و این آدمی است که مرگ را می میراند.

كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ(هر انسانى طعم مرگ را مى چشد.- انبیاء/35)

لهذا با این تعبیرات و به اعتبار مژده کتب آسمانی و رسولان الهی، مرگ دروازه ایست برای حیات جاودانی که البته درد مفارقت آنرا برای اقربا سخت می گرداند و چه خوشا احوال خردمندانی که لقای کثیر آنرا به عطای قلیل امروز نفروشند و به قول خواجه ：

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد

آنکه یوسف به زر ناسره بفروخته بود

مولانا نیز نغز و پرمغز و در قضیه مزبور  به نصح ما می پردازد که ：

پس تو را هر لحظه مرگ و رجعتی است

مصطفی فرمود دنیا ساعتیست

آزمودم مرگ من در زندگیست

چون رهی زین زندگی پایندگیست

 این جهان زندان و ما زندانیان
حفره کن  زندان و خود را وا رهان

پایان سخن آنکه عاقل،  دلبستگی به دار دنیا را مدار تلاش خود نساخته و آرزوهای خود را کوتاه و مشی و مساعی خود را در مسیر جاودانگی قرار می دهد.

خداوند حشر مرحوم ایشان را در کنار دیگر رفتگان به خصوص مرحوم ابوی و دیگران از جمع مرحوم خاندان حاج شیخ علی(رحمه الله علیه)  با امیرمومنان علیه السلام قرار و عاقبت ما را ختم به خیر گرداند.

عاقل آن باشد که عبرت گیرد از / مرگ یاران در بلای محترز (مولانا)