حسینیه مرحوم حضرت آیت الله سامت قزوینی قدس الله نفسه الزکیه -زعیم پنجاه ساله حوزه علمیه قزوین و شیخ العلمای این دیار- در بنایی باشکوه و رفیع بالغ بر 500 متر مربع پذیرای حضور مومنان و ارادت مندان خاندان رسالت صلوات الله  علیهم گردید.

این حسینیه بر بنای قدیم بیت آن مرحوم که قریب به پنجاه سال محل رفت و شد علما ،صلحا و بزرگان و همچنین مکان جلوس و عبادات ایشان بود ، استوار گردیده است . آن منزل را خیری از صلحای وقت  (مرحوم حاج یحیی سلطانیه) به ثمنی بخس به مرحوم شیخ جهت آسایش و راحت ایشان بخشید تا شیخ با طیب خاطر به پرورش ذراری خویش به همراه صبیه مرحوم حجت الاسلام فاروقی (ره) که همسری نمونه و اسوه تقوی و اخلاق فاطمی بود بپردازد که هم اکنون هر یک از فرزندان به خصوص خلف صالح او -حجت الاسلام و المسلمین حاج شیخ محمد رضا سامت- منشا خدمات ارزنده در اجتماع گردیده اند.

مراسمات حاضر در این حسینیه هم اکنون مصادف با جشن های شعبانیه (میلاد باسعادت سروران کربلا) هر شب بعد از نماز عشاء با حضور جمع پرشور مومنان و ارادت مندان اهل بیت عصمت و طهارت  صلوات الله علیهم دار المونین و باب الجنه قزوین برگزار می گردد.

ورودی مردانه: (درب شرقی) خیابان نادری جنوبی - کوچه شهید زرآبادی - روبروی مسجد ملاباشی- بن بست صداقت- حسینیه مرحوم آیت الله سامت قزوینی (ره)

ورودی زنانه:(درب جنوبی) خیابان عبید زاکانی - بعد از مسجد آقا کبیر (فاطمه زهرا سلام الله علیها)- انتهای بن بست هشتم - حسینیه مرحوم آیت الله سامت قزوینی (ره)

بر سنگ بنایش بنگارید که از زر بودســـــت

 خاک این کوی ، گذر اهل فضائـــل بودست

 

تا سحر ورد دعا و سخـــــــــــــن اهل دلان

 تا به شب ، رفت و شد مرد افاضل بودست

 

عصرها محفل احفاد به رســـــــــم ادبــــی

 جهت وصله ارحام به خویشـــان بـودســـت

 

گرچه این خانه مُعزّ بر مرد خدا بود،ولـــــی

 زنی از جنس "عزیز" ، رهبر دلها بودســـت

 

خاک این کوی ز پیش از این جمـــــــــــــــع

 متعلق به نکونام و بلندای مقامـی بودست

 

بعد از این نیز به همت طلــــــــبانی از جمع

 مُحدَثی با برکات ســــــــــــبق خود بودست

 

انّما یَعمَر مسجد به نــــــــــــــــــــــدای قرآن

 نه همین لفظ به این سنــگ و بنایی بودست

 

ماندن و گفتن و تذکـــــــــــیر و مرارت در دین

 همچو جدّی که مروّج به احکام الهی بودست

 

آنچنان ذُکر سخـــــــن از شیخ بگویای "عماد"

 تا بدانند که این جـــاه از چه مقامی بودست