به نظر می رسد این استراتژی او فارغ از رسیدن به آمال فوق یک تکنیک در جهت اوضاع داخلی ایران بود. ترامپ که اوضاع داخلی ایران را در پی مشکلات اقتصادی، بحران آب و برق ، فساد افسار گسیخته و انشقاق مسئولین از طرفی و به هم ریختگی روانی کشور از تجربه تحریم های سال 90 ، هشدارها و پالس های غیر حرفه ای برخی از مسئولین در سنگین بودن تحریم های آتی و تلنبار شدن مشکلات داخلی همچون آتشی زیر خاکستر می بیند به امید جرقه انداختن در اعتراضات موجود و به جهت فشار مردمی (از پایین به بالا) برای مذاکره مستقیم چنین قماری را در ارائه پیشنهادش می دید که امیدست مردم هوشمند ایران و به خصوص نخبگان به این مهم توجه داشته باشند.

و اما برای تصمیم گیری در هر مسئله ای ، اطلاع  واثق از همه عوامل دخیل مهم و حیاتی است و چون نگارنده از پشت پرده های موجود در قضایای مزبور مطلع نیست(که با توجه به سوابق مذاکره الجزایر و مک فارلین و عمان و عراق و... فی مابین مسئولین دو کشور امری مسبوق به سابقه است) لذا بر اساس شواهد موجود و پیش فرض های منظور می توان تحلیلی از واکنش مسئولین به این مهم سخن گفت. گو آنکه کم تجربه سیاس و غیر قابل اعتماد و پیش بینی نا پذیری همچون ترامپ هر گونه تحلیل را به محاق مخاطره می اندازد.

آنگونه که از شواهد پیداست توفیق چندانی از مذاکرات کره شمالی به دست نیامده و ظاهرا هم "ایل" و هم "ترامپ" می دانند که نمایش آشتی دو کشور بیش از آنکه نگرانی های جامعه جهانی را درباره سلاح های کشتار جمعی برطرف نماید مصرف داخلی برای ترامپ داشته است و معلوم نیست که بعد از ترامپ ، رئیس جمهور بعدی چه فرجامی را همچون برجام برای کره بخواهد،اما نهایتا فشارهای علنی آمریکا (حداقل در سطح لفاظی) علیه کره و بالعکس کاهش و نمایش آشتی میان رهبران دو کشور (برای بهره برداری های داخلی هر دو رهبر) برگزار شد.

فارغ از جاه طلبی آمریکا در جهان به خصوص حسرت از دست دادن منافع خویش در ایران پس از دوره پهلوی که در چهل ساله ی گذشته به شکل تحریم، تهدید، سرنگونی هواپیمای مسافربری ، حمایت از جنگ علیه ما و ... بروز داشته است اما همچون دوره ی دوم دولت اوباما و کلینتون می توان بر اساس حکمت و عزت از تهدیدهای آمریکا کاست.

با اوصاف مزبور پیشنهادات و راه حل هایی که به نظر می رسد بتوان در این اوضاع به کار گرفت به شرح زیر است:

1- چماق و هویج ، بازی قدرت مندان با مستضعفان در تاریخ سیاست مشهور به سیاست انگلیسی است ، اما مشابه این بازی سیاسی روشی است که می تواند سیاست های دوگانه را از طرف سیاس ضعیف با ابرقدرت متصور بود.ظاهرا بازی کره شمالی با ترامپ از این دست است. بازی که باید توسط سیاست مداران ما تا انتخابات نوامبر با ترامپ پیش گرفته شود.

2- یمن و سوریه  و عراق و افغانستان به عنوان گلوگاه اصلی و لبنان و حماس و بحرین و دیگر موارد که در درجه دوم اهمیت قرار داشته و  یادآور ادعای هلال شیعی می باشند و مهمترین مخاطرات اروپا و آمریکا به خاطر امنیت اسرائیل است باید در مذاکرات پشت پرده و مساله هسته ای به خاطر علنی بودن اقدامات قبلی و جهان شمول بودن نگرانی های جهانی باید در فضای عمومی مورد مذاکره آید.

3-مذاکرات پشت پرده برای قبول پیش شرط بازگشت به اصل برجام و توقف تحریم های اعمالی تنها راه مذاکره عزت مندانه و راهبردی و قریب به موفقیت خواهد بود ، فلذا باید در مذاکرات مزبور همانطور که ترامپ را یک سال از تصمیم اولیه تعویق و سپس به این پیشنهاد رسانیده ایم ، به سمت این حرکت سوق دهیم. ترامپ برای رسیدن به این ملاقات و مذاکره حتما حاضر به دادن امتیازات زیادی است.

4- توجیه ترامپ در مذاکرات پشت پرده برای مهیا کردن دیدار احتمالی همتایش در آینده ای نزدیک (که البته می تواند اصلا با توجه به شرایط آتی آمریکا و انتخابات نوامبر و امید به برکناری ترامپ و نبودن شرایط داخلی صورت نپذیرد) می تواند عامل دیدار وزرای خارجه دو کشور باشد تا از فشار داخلی، جهانی و عطش ترامپ بکاهد.

5- همچنان راهبرد توافق با کدخدا(یا مدعی این پست) بهتر از مذاکرات با" َأَرْبَابٌ مُتَفَرِّقُونَ" است و با مصالحه آمریکایی ، عربستان و اسرائیل و غیره  (و حتی روسیه به خصوص در شرایط روابط دو رهبر) هم تن به خواست های آمریکا خواهند داد.

6- درس گرفتن از اتکا به روسیه و چین در جریان تحریم های قبلی و البته اتکا و اتکال به ذات اقدس اله و سپس با توکل به او راهبرد مذاکره با آمریکا مهمترین سند اندیشه ورزی برای دیپلمات های ما باید باشد، حتی مذاکره با حزب مخالف حاکم بهتر از مذاکره با روس هاست و اگر این تجربه در برجام مورد نظر می آمد شاید چنین مشکلاتی متعاقب پیروزی جمهوری خواهان بروز نمی کرد.تجربه مذاکرات تجاری راقم از فضای تجار حرفه ای نیز اثبات می دارد که آمریکایی ها بسیار دست و دل بازتر حتی از اروپایی ها می باشند.

7- فضای باز سیاسی، کاستن از دشمنی و عداوت ها به خصوص زندان و حصر و تهدیدهای معترضان و بازگشت به اندیشه اصل اتحاد و وحدت حول ایران (با هر اختلاف و اندیشه ای) که حتی بسیاری از معترضان مهم خارج نشین را در شرایط کنونی به این مهم رسانیده است ، مهمترین تدبیر در اداره داخلی کشور است.

با تکیه بر این اصل که فارغ از همه مشکلات داخلی به خصوص وضعیت دموکراسی در کشور که موجبات فساد قضائی، اداری، حصر، زندان، هجر نخبگان، هدم منابع و .... شده است و به واقع برخی از بی تدبیری ها و بی خردی ها موجبات فشارهای بین المللی است اما بیشتر از فشارها به کشور ما در این سال ها نشئت گرفته از قطع شدن جیره و مواجب و غارت های تاریخی استکبار و استعمار بر این مرز و بوم است و لاغیره و امروز نیز می توانیم همچون سال 92 با تکیه بر خدا و بهره از دانش دیپلماسی از پس معضلات جاری نیز برآییم .رجای واثق دارم که در عرصه داخلی دلسوزانی و در عرصه خارجی "ظریف"انی از این مهم برخواهند آمد؛ان شاء الله.

 

 

 

متن نظر ارسالی آقای دکتر ظریف:

سلام و سپاس فراوان

با بسیاری از تحلیل های شما موافقم

البته موانع داخلی و صف بندی‌های جناحی را در نظر نگرفته‌اید.