بهار عبادت که از رجب آغاز و به عید شب رمضان منتهی می شود و میعادگاه عاشقان که با نوای "یا من ارجوه" به "یا علی و یا عظیم" می رسد و گم شده ی منتظران که از ماه خدا شروع و به ماه امت نبوی صل الله علیه و آله متصل می شود باز رخ نمایانده و بهانه ی تواب رحیم که رجب اصبّ را برای بخشش نهاد تا در شب عید رمضان به اندازه ی همه ی نجات یافتگان از آتش  ؛بندگان را عفو کند.
کاش دغدغه ی معاش مان از چند قرص نان بیشتر، چند متر  زمین و اعیان بزرگتر ، چند مدل سواری بالاتر ، چند تکه لباس فاخرتر و چند کلمه احترام والاتر و خلاصه چند روز رفاه و رفعت به چند روز صوم و چند رکعت صلاه و چند دقیقه مراقبه و چند خط دعا و چند کلمه صحبت با خدا بگذرد و بدانیم که دو محبت در یک دل نگنجد و داعی دنیا، عشق اخری ندارد و عمله ی امروز محروم از عمل فرداست و عاقل به فرمان خرد و منطقش عطای کثیر را به فریب قلیل نمی دهد.   

نک ماه رجب آمد تا ماه عجب بیند

وز سوختگان ره گرمی و طلب بیند