مساله میانمار
دوم آنکه دامنه ی چنین مظالم و نسل کشی هایی در طول تاریخ و در سراسر گیتی گسترده بوده است و مبرهنا و بر اساس آیه ی شریفه ی "فبای ذنب قتلت" همه این جنایات مذموم و منفور و مدحور است و چنین جنایاتی اگرچه با ابعاد وسیع جمعیتی در این روزگار به عنوان جنایات هولناک تلقی می شود اما در هر زمان و مکان و بسته به آمار و تعدد جمعیت آن روزگار و قریه دارای سیطره ی عظیمی است . همچنین است ، بر اساس آيه 32 از سورة مائده هركس يك نفر را بدون جرمي بكشد، مانند اين است كه همه مردم را كشته و اگر كسي را زنده كند، مانند آن است که همه را زنده كرده است. بنابراین در خصوص اصطلاح ظهر الفساد به عنوان آثار ظهور حضرت باید بیشتر دقیق شد و با نگاهی بر تاریخ یادی از چشم مناره ها و سرمناره ها و به آتش کشیدن شهرها و قریه ها و به اسیر بردن قومیت ها را به خاطر آورد.به اعتقاد حقیر مسئله ی ظهور منجی آخر الزمان یک شمشیر دولبه است که عده ای با طرد کامل موضوع ، زندگی را یک مفهوم دوری و برآمده از طبیعت دانسته و بشر را میراث دار همیشگی زمان و مکان سکنای امروز او می دانند. به همین جهت دین را افون ملت ها و آموزه های آن را اساطیر بشر می خوانند. اما عده ای بر پرتگاهی دیگر ، دین را در ظاهری بسته و در پوسته ای شکننده محصور داشته اند.
به این مثال مولانا توجه کنید.
گفت پیغامبر ز ســـــــــــــرمای بهار
تــــــــــــــــن مپوشانید یاران زینهار
زآنکه با جان شما آن می کنــــــــد
کآن بهاران با درختـــــــــان می کند
راویان این را به ظاهر بـــــــــرده اند
هم بر آن صورت قنــــاعت کرده اند
آن خزان نزد خدا نفس و هواســـت
عقل و جان عین بهار است و بــقاست
پس به تاویل این بوَد کانفاس پاک
چون بهار است و حیات برگ و تاک
همانگونه که مشاهده می نمایید ، مولانا به تعبیری دقیق از حدیثی را که حداقل برای من سالها به علت عدم تناسخ آن با واقعیت داشت پرداخته است و به جای برگ به ریشه رسیده است.
یکی از دلایل پیشرفت غرب در دنیای صنعتی اتکال به قدرت زمینی و معناکردن هر قوه ای در حد وسع انسان بوده است.در واقع اندیشه ی کاتالیزو غرب در رسیدن به اهداف دنیوی کنار زدن پندارهای دینی به عنوان اصول کاربردی ایشان بوده است. اگر غرب بر مدار فکر دین و به خصوص ظواهر و برداشت های علمای دینی خود حرکت می کرد ، شاید تاکنون نظریه ی گردش همه ی کرات به دور زمین به عنوان اوج عقب ماندگی او مستدام بود. اما خطای غرب محور قراردادن رهبری فکر و غایت اندیشی دنیا و به قول مفسر کبیر قرآن کریم حضرت آیت الله جوادی آملی ، محور قراردان طبیعت به جای خلقت بود.
در فوج فوج آمد و شد به این دنیای فانی ، تنها 124 هزار پیامبر به عنوان هادی و پیام رسان و راهنمای انسانها به سوی حق و حقیقت ظهور کرده اند و تنها عده ی معدودی از آنها(که البته در این خصوص اختلاف است ) به مقام امامت رسیده اند. مبرهنا دنیا نیز از بدخواه و شرور همچون از حجت خود خالی نمی ماند و اگر قرار بود به ازای هر جنایتی ، حجت و ذخیره ی الهی ظهور و بروز کند و بر اثر حادثه ی بدخواهی از دنیا برود ، باید به جای آن تعداد رسول ، تنها تعدادی انسان خلق می شد و مابقی رسول بودند ؛ و البته نیز این چنین است؟!
عقل در روایات ما رسول باطنی است و به حکم عقل ظلم با مبارزه ، پیشرفت با تلاش ، ثروت با کار ، سلامتی با مدارا ، بیماری با مداوا و ... به دست می آید و حضور و غیاب امام بدون خواست (مگر به حکم معجزه و یا دیگر استثنائات الهی) و اراده ی مردم در این مسیر کارگر نیست.
الَّذِي خَلَقَنِي فَهُوَ يَهْدِينِ- وَالَّذِي هُوَ يُطْعِمُنِي وَيَسْقِينِ- وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ- وَالَّذِي يُمِيتُنِي ثُمَّ يُحْيِينِ
در احادیث از وجود حضرت در هنگام غیبت به عنوان خورشید پشت ابر مثل رفته است و این گواه بر وجود برکت و نعمت ایشان بر ما علی رغم تشرف ما به حضور ایشان است ، وانگهی هشدار قرآن در آیه 14 از سوره توبه نیز به مسلمانان و مؤمنین میآموزد که مانند قوم موسی (ع) نباشید که به او گفتند: تو با خدای خودت برو و بجنگ و وقتی پیروز شدی ما میآئیم. غیبت امام از چشم نامحرمان است و به قولی از حضرت مهدی(عج) اگر به اندازه ی لنگه کفش گمشده تان به دنبال من برگردید مرا خواهید یافت.
تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی
گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش
نکته ی پایانی اینکه عصر اطلاعات با همه ی ویژگی های مثبتش دارای مشکلی به نام تطابق با واقعیت است که باید قبل از اقدامی برای نشرش مطالعه ی دقیقی را انجام داد. اگرچه جنایاتی در کشور میانمار در سالهای گذشته رخ داده است که قابل کتمان نیست ، لیکن وجود اختلافات شدید این کشور با چین به عنوان یکی از ابرقدرت های جهانی و همچنین عدم شفاف بودن اطلاع رسانی از این کشور نسبتا عقب مانده مستوجب شده است که نشر این آمار بعضا به صورت ناصحیحی جلوه کند ، دو لینک زیر گویای برخی از واقعیات در خصوص این مدعاست:
همه از دست غیـــــــر ناله کنند 
