یاد پدر نمی کنند این پسران ناخلف!!!

دو سه روز پیش بود که به یک باره خاطرم آمد امروز ۸ آذر و مفارقت ۳۰ ساله با پدر است.

قدیمی ترها می گفتند که دل پدر و مادر به اولاد بندست و دل اولاد به سنگ ؛ حالا می بینم که همینطورست و ما فرزندان چه زود فراموش کردیم ، پدر را.
خوب طبعا هم همینطورهاست و انسانها به اندازه ظرفیت و منش و اعتقاداتشان هست که دل بسته نیکی ها و حسنات اند. نقل است که شیخ اعظم (شیخ مرتضی انصاری) آن چنان در مقام فراقت مادر گریست که اصحاب متعرض شدند و شماتتش کردند (که البته پاسخ او هم در جای خود شنیدنی است).
القصه "انا لله و انا الیه راجعون " و دیر و یا زود ما نیز به ایشان می پیوندیم اما اینکه چه مقدار به مصداق "رِضَي اللّهِ فِي رِضَي الْوالِدَيْنِ وَ سَخَطُهُ فِي سَخَطِهِما" باشیم یا نه ، خداوند همه را مدد و یاری کند که حیا و میتا بتوانند  در این را موفق باشند.

ان شاءالله لااقل برای این مهم به این حدیث ساده و پر اهمیت، عامل باشیم که قال رسول الله  صلي الله عليه و آله : النَّظَرُ في ثَلاثَةِ أشياءٍ عِبادَةٌ : النَّظَرُ فِي وَجهِ الوالِدَينِ و فِي المُصحَفِ و فِي البَحرِ