آب زندگی

يك طايفه از آيات، انبيا (عليهم السلام) را به عنوان بشيرِ نذير مبشرِ منذر معرفي مي‌كند كه اينها داراي دو سِمَت هستند يك طايفه از آيات حصر مي‌كند كه اينها فقط كارشان انذار است ﴿انما انت نذير﴾ ﴿انما انا نذير﴾ ﴿انما أنت منذر﴾ اين انما ﴿ان أنت إلاّ نذير﴾ اين طايفه كم نيست در قرآن كريم سرش آن است كه آنچه كه بيشتر اثر مي‌كند جريان انذار است نه تبشير.

این عبارات بخشی از سخنان آیت الله جوادی آملی در خلال تفسیر سوره مبارکه هود (جلسه 32) می باشد .

ذیلا بر اساس آمار دقیق به بررسی این سخن می پردازم:

وَ قَالَ  علی( عليه السلام)  : مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْيَبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ .

آن كه خود را در مرتبه پيشوايى قرار مى‏دهد بايد پيش از مؤدب نمودن مردم به مؤدب نمودن خود اقدام كند و پيش از آنكه ديگران را به گفتار ادب نمايد، بايد به كردارش مؤدب به آداب كندو آن كه خود را بياموزد و ادب نمايد به تعظيم سزاوارتر است از كسى كه فقط ديگران را بياموزد و تأديب كند . (غرر الحکم – ح 701)

مقام رهبری

تاخیر در نگارش نامه را به دلیل امکان اصلاح یا توضیحی از جانب شما در آنچه بر تشییع پیکر آقای هاشمی رفسنجانی گذشت ، منظور داشتم اما متاسفانه عطف ماسبق هیچگونه عکس العمل و توضیحی از جانب شما اعمال نشد ، پیشنهاد می کنم که اگر جنابتان پاسخگویی را اجل از خود می دانید ، نسبت به اتخاذ سخنگویی اقدام نمایید تا حداقل به این بهانه و پاسخگویی عالی ترین مقام سیاسی کشور ، دیگران مسئولین کشور (اعم از دولت و مجلس و شهرداری و...) در مقام پاسخگویی اقدامات و احیانا اشتباهات خود برآیند.

آقای رهبر

حامیانتان می گویند برای آنکه خواسته اید دروغی بر زبان نیاورید در تغییر الفاظ نماز و حذف عبارت "اِنّا لا نَعلَم مِنهُ اِلا خَیرا" کوشیده اید و مخالفان تان از نمایش علنی مخالفت با ایشان می گویند که چنین گفته و در تمجیدیه سوگ ایشان از افعال ماضی بهره گرفته اید.

آقای رهبر

حتما در کنار تواصی رهبر فقید انقلاب در لزوم اتحاد میان شما و آن مرحوم برای حفظ نظام ، از یاد نبرده اید که ایشان از موثرترین و بارزترین شخصیت های حامی شما در تمام دوران حیات سیاسی تان بوده اند و چه بسا پس از نامهربانی های سال 84 به بعد و به خصوص سال 88 به ایشان هم ، درجات حمایت و پشتیبانی ایشان از شما کاسته نشد.

آقای رهبر

آیا ادب حکم می کرد که اینگونه در نماز بر پیکر ایشان مهمترین بخش آن را محذوف داشته و بر مضراب "عفوک" بکوبید و اینگونه القا دارید که آن مرحوم جزو مذنبین است ؟!

آیا حق رفاقت و حمایت ایشان این بود که اینگونه ایشان را رهسپار دیار اخری نمایید؟!

آیا زعامت با عدل و تقوا چنین حکم می کرد تا چنین ظنی را در مراسم تشییع ایشان بر ذهن ها برجای نهید؟!

آقای رهبر

بیایید و در این بحبوحه افتراق و لجن پراکنی رئیس جمهور منحوس آمریکا که علنا و عملا شمشیر را برای ایران و اسلام از روی بسته و به قول شما چهره واقعی خوی استکبار را نمایان کرده است و طبق شنیده ها به افسران خود هشدار داده است که آماده جنگ سوم جهانی باشند ، به ندای خیرخواهان ملت و نظام و به ویژه سید محمد خاتمی که منبعث از میراث مرحوم هاشمی در اتحاد و وحدت حول محور قانون در کنار رعایت تقوا و توجه به انسانیت است عنایت نمایید و با اصلاح گذشته ، آینده ای پرامید را برای ایران و اخرایی پرسعادت برای خود به ارمغان آورید.

هنوز این قدر اوضاع اقتصادی خراب نشده بود که سوار بر پیکان قراضه مردی میانسال شدم و در اثنای صحبت با او یافتم که بیچاره برای کمک خرج زندگی و به جای شیفت استراحتش مسافر کشی می کند.
آری در پس آه و حسرت از دست دادن آتش نشانان عزیزمان (به تعبیر استاد محمد علی کشاورز, جان فشان) یاد آن آتش نشان مسافر کش افتادم, غیورانی که برای نجات و احیای حیات هم نوع خود حتی بالاتر از مجاهدین جبهه جنگ, هر روز جان خویش را در خطر می بینند و با کمترین چشم داشت و امکانات برای مواجهه با خطرات جانفشانی می کنند.
درود خدا بر ایشان.
اما چه اسفناک است که عده ای برای همین جان بی مقدار که به هر حال باید روزی از کالبد تن بیرون آید می کوشند, از مام میهن فرار می کنند و با زر و زور و تزویر نگاهش می دارند و شاید اینجاست که می توان فهمید که فی الواقع آنانی که همچون این جانفشانان, ممات خود را به حیات دیگران ترجیح دادند نمرده اند و این تن های مرده های متحرکی که در آنها حس نوع دوستی, میهن پرستی و اعتقاد به ارزش ها کم رنگ شده یا حبط گردیده است, در زباله دان تاریخ محو گردیده است.

وَلَا تَقُولُوا لِمَن يُقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ ۚ بَلْ أَحْيَاءٌ وَلَٰكِن لَّا تَشْعُرُونَ

و به آنهایی که در راه خدا کشته می شوند، مرده نگویید؛ بلکه آنها زنده اند، ولی شما نمی فهمید.
(بقره/154)